“Groene duurzame energie” is een eufemisme voor ontvolking
Deze week heeft Duitsland zijn laatste drie kernreactoren gesloten. Te midden van de grootste zelf veroorzaakte energiecrisis, veroorzaakt door de eis om Europa af te sluiten van goedkoop Russisch gas, verklaarde de Duitse minister van Milieu Steffi Lemke met het vertrouwen van een toegewijd sektelid: “Het standpunt van de Duitse regering is duidelijk: kernenergie is niet groen. We gaan een nieuw tijdperk van energieproductie in.”
Zoals we binnenkort zullen zien, is dit “nieuwe tijdperk van energieproductie” in werkelijkheid slechts een eufemisme voor ontvolking, wat gemakkelijker te zien zou zijn als de politieke klasse niet intellectueel gecastreerd was op het gebied van energie, wetenschap of moraal, schrijft Matthew Ehret.
Duitsland staat niet alleen in deze race naar de bodem, maar wordt vergezeld door een handvol andere Europese landen die te horen hebben gekregen dat de ramp die in maart 2011 het leven van mensen in Fukushima verscheurde, zo gevaarlijk was dat alle kernenergie met spoed moest worden ontmanteld. In Ierland werden in 1999 wetten aangenomen die het illegaal maakten om ooit kernenergie te bouwen, en in Zwitserland werd in een referendum van 2017 geëist dat alle reactoren zouden worden gesloten. In 2021 stemde België voor de volledige sluiting van zijn nucleaire sector tegen 2025, terwijl Spanje zich ertoe verbond zijn volledige nucleaire sector, die momenteel 20% van zijn energie levert, in 2019 te sluiten. Eerder nam Denemarken in 1985 een resolutie aan om nooit meer een kernreactor te bouwen, en Italië sloot zijn laatste reactoren in 1990. Tussen 2011 en 2020 ging 48 GW aan kernenergie verloren (voornamelijk in westerse landen die gevangen zitten in de nulgroeikooi van de NAVO).
Feit is dat 12 jaar nadat de tsunami de westkust van Japan trof en 18.000 burgers doodde, niet één sterfgeval in Fukushima kan worden herleid tot blootstelling aan straling. Terwijl drie van de tien reactoren in het Daiichi-complex werden getroffen door een meltdown, gebruikten de reactoren die schade opliepen verouderde technologie en werden de veiligheidsnormen zodanig afgezwakt dat er geen koelmiddelen beschikbaar waren zodra de elektriciteit wegviel na de aardbeving van 8,9 graden. De doden die in de nasleep vielen, waren eerder te wijten aan hartaanvallen als gevolg van de massale, door angst ingegeven evacuatie van 160.000 burgers uit steden langs de kust van Japan – waarvan vele nog steeds verlaten zijn, aangezien 100.000 van hen nog steeds als “nucleaire vluchtelingen” worden beschouwd. Na uitgebreide tests stelde de WHO vast dat de stralingsniveaus van de geëvacueerden niet konden worden gedetecteerd… een feit dat weinig heeft bijgedragen aan het ombuigen van de diepgewortelde angsten binnen de Japanse tijdgeest, waarvan de robuuste opzet van 54 kerncentrales die hoogwaardige, betrouwbare en betaalbare energie leverden aan de Japanse industrie en burgers in 2011 is gedaald tot slechts 10 operationele centrales vandaag de dag (met slechts 5 die op enig moment daadwerkelijk energie leveren).
De positieve effecten van straling met een lage dosis
Om het in perspectief te plaatsen: kernproeven in de jaren 1950 en 1960 brachten meer dan 100 keer zoveel radioactief afval in de atmosfeer en de oceanen dan wat er in Fukushima is vrijgekomen. In Utah was de straling in de jaren 1950 en 1960 door atoombomproeven ook meer dan 100 keer zo hoog als het ergste in Fukushima, maar de staat kent al meer dan 60 jaar de laagste percentages kanker in heel Amerika. Wetenschappers die de overlevenden van de A-bom bestudeerden die in de Tweede Wereldoorlog ioniserende straling hadden ontvangen, ontdekten tot hun verrassing een abnormaal lange levensduur en lage percentages kanker. Dit effect van straling in lage doses, dat uiterst positieve gevolgen heeft voor de gezondheid, werd bekend als “hormesis”.
Ondanks de jarenlange rage om Japanse tonijn en andere zeevruchten van de westerse markten te weren, liggen de werkelijke stralingsniveaus ver onder de limiet van 1200 becquerel van de FDA-normen en zou men een grotere dosis straling krijgen door een banaan te eten of in een vliegtuig te vliegen. Geloof het of niet, maar het kalium-40 van een gemiddelde banaan geeft 3000 bètaverval/seconde vrij en wordt zeer goed geacht voor levend weefsel en staat bekend als “Low Dose Radiation” die voorkomt in al het bio-organische leven en de natuurlijke achtergrondstraling van voedsel, de bodem en de lucht.
De misvatting van decarbonisatie
Voor degenen in Japan en Duitsland die vieren dat de uitstap uit kernenergie een kans biedt om zonne- en windenergie te omarmen, is er ook een trieste klap in de realiteit gekomen. Niet alleen zijn de energiekosten overal waar groene energiebronnen zijn gebouwd omhooggeschoten, maar het giftige afval van die fotovoltaïsche cellen overtreft ruimschoots wat de vuilste kernreactor produceert.
In 2017 waarschuwde het Japanse ministerie van Milieu dat Japan tegen 2040 meer dan 800.000 ton afval van zonnepanelen zonder verwijderingsmogelijkheid zou produceren – 300 keer meer dan kernenergie. Zonnepanelen hebben een verwachte levensduur van 25 jaar, waarna verwijdering bijna onmogelijk wordt omdat ze dezelfde zware metalen en giftige stoffen bevatten als in computers en mobiele telefoons. Ze bevatten ook enorme giftige metalen zoals lood en kankerverwekkende stoffen zoals cadmium.
Windmolens (die zo lang zijn als een Boeing 747) ontkrachten de definitie zelf van “hernieuwbare energie” en kunnen niet de energiedichtheid produceren om het staal te smelten en het materiaal te produceren dat nodig is om een windmolen te bouwen.
Het beroemde Duitse decarbonisatieprogramma heeft geresulteerd in een totale mislukking met geen koolstofvermindering na een inspanning van 10 jaar, torenhoge energieprijzen en een enorme vernietiging van ecosystemen. De denktank Frontier Center schreef onlangs over Duitslands energiedebacle:
“De bouw van zonne- en windmolenparken heeft al enorme verwoestingen aangericht aan de Duitse natuur, landbouwgronden, oude bossen en historische dorpen. Vandaag de dag lijkt het noordelijke deel van Duitsland nog steeds op één enorm windmolenpark. Vermenigvuldiging van de huidige windenergiecapaciteit met een factor 10 of 15 betekent dat er in het hele land elke 1,5 km (elke mijl) een 200 meter hoge turbine moet worden geïnstalleerd, in steden, op het land, op bergen en in het water.”
Het is ironisch dat de Duitse sluiting van de nucleaire sector ertoe heeft geleid dat de koolstofemissies van het land zijn gestegen tot 10 keer die van Frankrijk, dat nog steeds 70% van zijn energie uit kernenergie haalt. Energietekorten konden alleen worden opgevangen door Rusland, waarvan de olie en het gas 60% van de energiebehoeften van de Europese Unie voorzagen voordat Europa werd verteld zelfmoord te plegen ter verdediging van de “Oekraïense democratie.”
Nog schokkender is dat hele bossen worden gekapt in naam van zonne- en windmolenparken, die enorme stukken land opeisen die gigantisch zijn in vergelijking met de ruimte die nodig is om een moderne reactor van de derde generatie te laten werken (zie afbeelding).
Zonne- en windenergie doorstaan de “duurzaamheidstest” ook op een ander vlak niet: mijnbouw. Zoals blijkt uit onderstaande grafiek, is de hoeveelheid materiaal die moet worden geproduceerd, gedolven en gebruikt bij de bouw van “groene” energiesystemen veel groter dan de hoeveelheid materiaal die nodig is om een kerncentrale te bouwen en te onderhouden.
De anders zo misantropische film Planet of the Humans uit 2020 van Michael Moore laat niet zien hoe een competent energieplan voor de mensheid eruit zou zien, maar toonde wel op opmerkelijke wijze de absoluut verwoestende effecten voor natuur en mens aan, veroorzaakt door de mijnbouwvereisten die ten grondslag liggen aan de Green New Deal.
Radioactiviteit is natuurlijk!
Het idee dat straling dodelijk is, is verspreid door een Malthusians lobby die het absurde idee heeft gepromoot dat ALLE doses straling dodelijk zijn volgens de theorie van het Linear No-Threashold Model (LNT), dat in 1959 werd aangenomen als medische standaard. Deze LNT-hypothese beweert zonder bewijs dat als veel straling je 100% van de tijd zal doden, een fractie van die dosis je een fractie van de tijd zal doden … wat gelijk staat met te zeggen dat als het drinken van 100 liter water je 100% van de tijd zal doden, het drinken van 1 liter water je 1% van de tijd zal doden.
Nicholas Fisher, een nucleaire expert aan de Stony Brook University in New York, reageerde op de angstzaaierij door zijn lezers eraan te herinneren dat “we leven op een radioactieve planeet in een radioactief universum. Al het leven is geëvolueerd in de aanwezigheid van natuurlijke radioactiviteit.”
Zonder die natuurlijke straling die wordt uitgezonden door sterren, supernova’s, de aardbodem, kosmische straling, enz. gaan onze cellulaire functies kapot en worden we ziek. Dit werd aangetoond in proeven met laboratoriumratten in de jaren 90, die werden geïsoleerd van natuurlijke achtergrondstraling, ook in hun voedsel. Van mensen met artritis en kanker is al generaties lang bekend dat zij veel baat hebben bij het weken van hun lichaam in stralingsrijk mineraalwater in Oekraïne of de radioactieve zwarte grondstranden van Brazilië, waaruit blijkt dat straling in lage dosis heilzaam is voor het leven. Een andere verrassende studie uit 2010 die de voordelen van straling bewijst, volgde 250.000 nucleaire arbeiders en vond een veel lagere kankersterfte in vergelijking met controlegroepen.
De angst voor straling is een bedrog van een Malthusians lobby die tot doel heeft de soevereine natiestaat te ontmantelen door zijn slachtoffers hun eigen bestaansgrond te laten ondermijnen. Dit is de verwezenlijking van het beleid van de Trilaterale Commissie, aangekondigd door Paul Volcker, voorzitter van de Federal Reserve, die in 1978 opriep tot een “gecontroleerde desintegratie” van de industriële beschaving. Dit is het programma van Maurice Strong toen hij in de jaren negentig het Canadese nucleaire programma onthoofde en opriep tot de ineenstorting van de industriële beschaving. Dit is het beleid dat ten grondslag ligt aan de Green New Deal die wordt verspreid door Londense bankiers als Mark Carney en prins Charles, wat eigenlijk gewoon een andere naam is voor ontvolking.
Elk land dat de levensstandaard en de productiekracht van zijn bevolking wil verhogen, kan geen decarbonisatie- of kernontmantelingsplan ook maar een minuut tolereren.
Japan begint te beseffen dat zijn toezeggingen om te denucleariseren op basis van niets meer dan angst en technocratische druk geen goed idee was, en op 6 maart 2023 kondigde premier Fukida aan dat Japan zou beginnen met het opnieuw in werking stellen en opknappen van zijn enorme complex van 33 reactoren, die op 5 na allemaal momenteel inactief zijn.
Rusland en China hebben de afgelopen maanden de nucleaire energiediplomatie naar een hoger plan getild. Zowel Xi Jinping als Poetin hebben op 19 mei 2022 de plechtigheden bijgewoond ter onthulling van de bouw van vier nieuwe kernreactoren in China, die met Russische technologie zijn gebouwd en in totaal 37,6 miljard kilowattuur aan stroom leveren. China is van plan zijn nucleaire sector tegen 2032 te verdrievoudigen om zijn enorme groeiprogramma van energie te voorzien, en het ambitieuze kernenergieprogramma van Rusland houdt rechtstreeks verband met het recente besluit van Poetin om de liberale Malthusiaanse orde met naam en toenaam aan te vechten. Voor het eerst in de geschiedenis hebben de Afrikaanse landen toegang tot twee grootmachten die enthousiast zijn om het misbruikte continent technologieoverdracht en financiering voor kernenergie aan te bieden. Rosatom heeft actieve nucleaire overeenkomsten gesloten met zeven Afrikaanse landen en actieve onderhandelingen geopend met 15 landen ten zuiden van de Sahara voor de bouw van kernenergie. Op 17 april 2023 kondigde Bangladesh aan dat het het nucleaire tijdperk zou betreden met de eerste van twee door Rosatom gebouwde reactoren, met een Russische lening van 12,65 miljard dollar die over 28 jaar in Chinese yuan moet worden betaald.
Anti-Malthusias aanbiedingen sinds de dagen van John F Kennedy worden met het Belt and Road Initiative überhaupt overal ter wereld gedaan en zelfs westerse ontwikkelde landen die onder een Great Reset dreigen te desintegreren, krijgen de kans om te werken aan nieuwe energiedoorbraken waar Rusland, India en China op aansturen.
Ja, deze Euraziatische landen bouwen ook aan groene energieprogramma’s en zijn van plan hun CO2-uitstoot tegen 2060 te verlagen. Maar in tegenstelling tot de postmoderne gevallen in het Westen die roepen om een vierde industriële revolutie, laten de Euraziatische landen hun hele ontwikkelingsstrategie niet rusten op windmolens en zonnepanelen. In plaats daarvan vinden we competente programma’s voor waterkracht, olie, kolen, aardgas, waterstofenergie en, wat belangrijk is, kernenergie van de volgende generatie (met baanbrekend werk aan gesmolten-zout-thorium en fusie-energie in de maak).
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
KLIMAAT DOSSIER
Lees meer over:
Published at Mon, 01 May 2023 12:57:44 +0000