Het Rijk der Leugens slaat terug… Uitzonderlijke doofpotaffaire van Nord Stream terrorisme
Westerse nieuwszenders beweren hoogdravend dat zij het summum van journalistiek en verdedigers van het algemeen belang en de democratie zijn. Ze zijn niets anders dan het propagandaministerie voor Washington – het Rijk der Leugens.
De New York Times en andere westerse nieuwsmedia kwamen deze week met klungelige en schaamteloos afleidende beweringen die uiteindelijk alleen maar meer aandacht vestigen op de schuld van de Verenigde Staten bij het opblazen van de Nord Stream-gaspijpleidingen, schrijft Strategic Culture.
Niet alleen is de regering van de Amerikaanse president Joe Biden nog meer in staat van beschuldiging gesteld wegens deze criminele daad; de absurde doofpotpoging van deze week ontmaskert de westerse media als niets anders dan een ministerie van propaganda dat zich voordoet als journalistiek.
Vier weken geleden publiceerde de eminente onafhankelijke Amerikaanse journalist Seymour Hersh een baanbrekend onderzoeksrapport dat onthulde hoe president Biden en hoge medewerkers van het Witte Huis opdracht gaven tot de explosieve detonatie van de aardgaspijpleidingen die Rusland via de Oostzee en Duitsland met de Europese Unie verbinden. De legendarische Hersh heeft een onberispelijke staat van dienst met baanbrekende verhalen, van het bloedbad van My Lai door Amerikaanse troepen in Vietnam in 1968 tot de martelingen in de Abu Ghraib-gevangenis in Irak onder Amerikaanse bezetting en de werking van ratlines om wapens en huurlingen van Libië naar Syrië te sluizen om de proxy-oorlog van Washington voor een regimeverandering in Damascus te voeren.
In zijn cruciale verslag over de sabotage van de Nord Stream-pijpleidingen baseerde Hersh zich op insiderbronnen in Washington. Hij publiceerde verklaringen dat de Verenigde Staten de geheime operatie uitvoerden met een team van duikers van de Amerikaanse marine onder de dekmantel van NAVO-oorlogsmanoeuvres die bekend staan als BALTOPS 22 afgelopen zomer. Tijdens de oefeningen in juni 2022 werden explosieven op de zeebodem geplaatst, die later op 26 september met behulp van Noorse militaire vliegtuigen tot ontploffing werden gebracht.
Het overtuigende aspect van het rapport van Hersh was niet alleen de geloofwaardige details van de operatie, maar dat het bevestigde wat veel onafhankelijke waarnemers al hadden geconcludeerd uit sterk indirect bewijsmateriaal over wie het motief en de middelen had om de sabotage uit te voeren. Lezers worden verwezen naar een recent artikel van Strategic Culture Foundation, waarin de achtergrond wordt samengevat van waarom de Verenigde Staten als schuldige worden beschouwd.
Nu is er iets merkwaardigs aan de hand. Terwijl het rapport van Hersh wereldwijd schokgolven veroorzaakte, kozen westerse regeringen en de mainstream media ervoor zijn verslag te negeren. Op een vreemde, parallelle manier deden ze alsof Hershs klinkende onthullingen niet bestonden.
Je zou denken dat, gezien Hershs reputatie van wereldnieuws, en gezien het feit dat zijn laatste rapport een zeer plausibel verhaal onthulde over hoe een belangrijk civiel infrastructuurproject werd gesaboteerd, en gezien het feit dat de implicatie van dit rapport was dat de Verenigde Staten en haar president en zijn hoge staf werden beschuldigd van het bevelen van een terroristische daad – je zou denken dat, misschien, heel misschien, de westerse media zich verplicht zouden voelen om enige reportage over deze zaak te maken. Nee, verre van dat, ze hebben unaniem hun mond gehouden. Dat is in zekere zin schokkend en een aanfluiting.
De schertsvertoning van stilte werd een maand lang volgehouden tot deze week, toen de New York Times een rapport publiceerde waarin een alternatieve verklaring voor de explosies in Nord Stream werd aangevoerd. Als bij toverslag volgde toen een stortvloed van andere westerse media die hetzelfde verhaal overnamen of er een draai aan gaven.
Lachwekkend genoeg beweerde de New York Times dat haar verslag “het eerste belangrijke bekende spoor was over wie verantwoordelijk was voor de aanval op de Nord Stream pijpleidingen”. Dit na een maand van doelbewust negeren en effectief censureren van het publiek van enige kennis van het verbluffende Hersh-artikel.
De strekking van de “rapporten” van deze week (als ze zo genoemd kunnen worden) is dat de sabotage werd uitgevoerd door “pro-Oekraïense groepen” waarbij Oekraïense of Russische staatsburgers betrokken kunnen zijn geweest. De bron van de beweringen waren anonieme Amerikaanse functionarissen die zich beriepen op vermeende “nieuwe inlichtingen”. Er werd ook beweerd dat een privé-jacht van Oekraïners werd gebruikt en dat de CIA de Duitse inlichtingendienst maanden voor de aanslag had getipt over de op handen zijnde aanval.
De gerapporteerde informatie is zo vaag dat ze onmogelijk te controleren is, of eerlijk gezegd zelfs maar geloofwaardig. Ons wordt wijsgemaakt dat een geavanceerde, zeer technische militaire operatie op de bodem van de Oostzee op de een of andere manier is uitgevoerd door een groep onbekende paramilitairen. De New York Times en andere westerse media hebben verhalen gepubliceerd die op het eerste gezicht bizar zijn. Dit is rotzooi uit de pers.
Bovendien blijkt uit de formulering van de rapporten duidelijk dat zij bedoeld zijn als weerlegging van het Hersh-rapport, zonder het Hersh-rapport daadwerkelijk te erkennen. Zo ontkennen de Verenigde Staten elke betrokkenheid bij een criminele daad die ze nauwelijks weigeren te erkennen. Dit dubbeldenken is op zichzelf al een teken van schuld in het Rijk der Leugens.
Het probleem voor de westerse propagandamakers – naast pure ongeloofwaardigheid – is de verdere last van het moeten verschaffen van een alibi voor het regime in Kiev. De VS en hun NAVO-bondgenoten moeten de aandacht afleiden van Washington als de overduidelijke dader van de misdaad, maar ze kunnen het zich ook niet veroorloven het Kievs-regime erbij te betrekken omdat dat de antipathie van het Europese en Amerikaanse publiek tegen de door de NAVO gesteunde junta zou kunnen aanwakkeren. Daarom lijken de New York Times & Co betrokken bij een kronkelige evenwichtsoefening door Oekraïense militanten de schuld te geven van de Nord Stream-ontploffingen, maar ook te beweren dat deze onverschrokken militanten erin slaagden dit te doen zonder medeweten van president Vladimir Zelensky en zijn kliek. Dat maakt het narratief dubbel belachelijk.
Er is ook een belangrijk element van timing bij al deze westerse mediagekte. Vorige week werd de Duitse bondskanselier Olaf Scholz op 3 maart in het Witte Huis ontvangen door Joe Biden in een bizarre privé-ontmoeting. Hun gesprekken achter gesloten deuren werden niet openbaar gemaakt. Beide leiders weigerden verslaggevers over hun gesprekken. Er kan redelijkerwijs worden gespeculeerd dat Scholz bij Biden pleitte voor enige politieke dekking vanwege de toenemende woede onder het Duitse publiek over de economische gevolgen van het Amerikaanse beleid inzake Oekraïne en Rusland. De Duitse industrie en exportgerichte economie zijn verwoest door het wegvallen van de traditionele Russische aardgasvoorziening. Scholz en zijn regering worden gezien als verraderlijk door mee te gaan in wat lijkt op Amerikaans vandalisme voor de Duitse economie. Dat het Hersh-rapport onbeantwoord blijft, zorgt voor enorme publieke druk op de Berlijnse regering. Daarom zagen we deze week pogingen om de publieke aandacht af te leiden met een gezamenlijke westerse mediacampagne over wie Nord Stream zou hebben opgeblazen. Het doel is Washington en zijn lakeien in Berlijn vrij te pleiten.
Een andere kwestie van timing was de plotselinge verschijning van Oekraïense en Russische fascistische commando’s die vorige week op 2 maart de terroristische aanslag in de Russische regio Bryansk uitvoerden. Twee volwassenen burgers werden gedood en een jongetje raakte zwaar gewond bij een zinloze gruweldaad die internationaal het nieuws haalde. Die gedurfde inval bracht echter het bestaan aan het licht van pro-Oekraïense militanten die bij internationale operaties als eenzame wolven lijken op te treden. Dit is precies het soort profiel dat de New York Times en andere westerse media toeschrijven aan de sabotage van Nord Stream. Dat roept de redelijke vraag op: werd de Bryansk terreuraanslag mogelijk gemaakt door Westerse militaire inlichtingendiensten om de daaropvolgende desinformatie-inspanningen van de media betreffende de Nord Stream pijpleidingen te bevorderen?
Laten we ter zake komen. De desinformatiecampagne van de westerse media is een grove grap. Ze kan de aandacht niet afleiden van de flagrante feiten dat de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten een daad van internationaal terrorisme hebben uitgevoerd tegen Europese bedrijven en regeringen, en een oorlogsdaad tegen Rusland als de belangrijkste eigenaar van de 1.200 kilometer lange Nord Stream pijpleidingen, waarvan de aanleg minstens 20 miljard dollar waard is. Die criminele daad werd aannemelijk bevolen door een Amerikaanse president en zijn assistenten in het Witte Huis. De geopolitieke motieven zijn overweldigend, evenals de zelfbeschuldigende bekentenissen van Biden en zijn assistenten voor en na de afschuwelijke gebeurtenis.
De onhandige pogingen die de westerse media deze week hebben ondernomen om de zaak in de doofpot te stoppen, brengen de Verenigde Staten en hun NAVO-misdaadpartners alleen maar verder in diskrediet. Bovendien worden de westerse media meer dan ooit ontmaskerd als medeplichtig aan het propageren van oorlogsmisdaden. De New York Times en andere westerse nieuwsmedia beweren hoogdravend dat zij het summum van journalistiek en verdedigers van het algemeen belang en de democratie zijn. Zij zijn niets anders dan het propagandaministerie voor Washington – het Rijk der Leugens.
Copyright © 2023 vertaling door Frontnieuws. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden gegeven.
OEKRAÏNE CONFLICT DOSSIER
Lees meer over:
Published at Sat, 11 Mar 2023 15:22:16 +0000
